بي‌خانمان‌ها هم حقوق دارند – مجله روز

اين يك مسئله يا پديده بي خانماني است كه سابقه طولاني و طولاني در جهان دارد ، اما در سالهاي اخير اين تعداد بيش از پيش ظاهر شده است و ما در شرايطي كه در سالهاي اخير در جهان از جمله ايران داريم ، زندگي مي كنيم. مي توان گفت كه بي خانماني آشكارتر شده است. شايد افراد كمي ، حداقل در كلانشهرها ، به آنجا بروند كه شبها اين افراد را نبينند.

اگرچه در گذشته ما به دليل بي خانماني فوت مي كرديم و البته هنوز هم داريم ، اما حداقل در كلانشهر تهران با اقدامات خوب شهرداري تهران با همكاري ناجا و پزشكي دادگستري و عدالت و ساير سازمان هاي مرتبط ، اما متمركز در مورد شهرداري تهران ، مرگ و ميرهاي گذشته ما آن را در اين منطقه مانند گذشته نمي بينيم ، اما بي خانمان كساني هستند كه به دلايل دلخواه زندگي در خيابان ، پارك ها ، زير پل ها را انتخاب مي كنند. ، بر روي پل ها ، فضاهاي شهري بي دفاع ، محله يهودي نشين ، قبرستان ها و مكان هاي ديگر. برخي آمارها اين رقم را به بيش از 1.2 ميليون نفر بي خانمان مي رسانند. البته استدلال من اين است كه اين رقم به دليل وضعيت تاج و مشكلات اقتصادي ايجاد شده افزايش مي يابد. در كشور ما مدتهاست موضوع بي خانماني مطرح شده است ، اگرچه در آن زمان با اين افراد به عنوان ولگرد و متكدي رفتار مي شد ، اما در سال 1978 ، با تأييد شوراي عالي اداري ، قطعنامه اي در مورد بي خانماني تصويب شد ، همكاري دولت و حدود يازده سازمان در اين زمينه و هنگامي كه با افراد بي خانمان ملاقات مي كنيم ، با دلسوزي به آنها نگاه مي كنيم يا افرادي كه مرتكب جنايت شده اند يا مشكلات مشابهي دارند.

من نمي خواهم آن را انكار كنم ؛ برخي از افراد بي خانمان ما ممكن است متكدي باشند ، برخي از افراد بي خانمان ما ممكن است مرتكب جنايت شده باشند ، برخي ديگر معتاد به فحشا و ايدز باشند ، و برخي ممكن است داراي معلوليت ، اختلالات رواني يا تركيبي از اين مشكلات باشند ، اما ما از جمله آنها هستيم خانه به دوش. افرادي كه توانايي هاي بالايي دارند. آنها هنرمند و بازيگر بوده اند و گاهي در رسانه ها منتشر شده اند ، يا خوشنويسان خوبي هستند ، يا به يك يا چند زبان مسلط هستند ، يا حتي مي توانند شاعر يا حكاك خوب باشند ، يا صداي خوبي داشته باشند. به در واقع ، آنها توانايي ها و قابليت هايي دارند. روز جهاني بي خانماني فرصتي است براي تغيير نگاه ما به اين گروه از مردم.

من معتقدم كه اگرچه ويژگي هاي فردي ممكن است بر ظهور اين پديده تأثير بگذارد ، اما بي خانماني را نمي توان محصول ناكارآمدي و ضعف خانواده يا محصول ضعف و ناكارآمدي سيستم مديريت در كشور دانست؛ زيرا برخي از اينها نتيجه اين مشكلات و ضعف ها است. اگر از اين فرصت استفاده كنيم و ساختمانهاي شهرداري تهران يا پاركها يا مكانهاي مختلف را بررسي كنيم ، متوجه خواهيم شد كه بسياري از اين افراد بي خانمان افرادي نيستند كه در گذشته مهارت يا توانايي ندارند يا هنوز آنها را ندارند.

مي توان اميدوار بود كه بي خانماني مانع دسترسي آنها به حقوق خود در زمينه هاي بهداشت ، درمان ، ايمني ، تغذيه و ساير مسائل نشود. اجازه دهيد مردم با نفرت يا ترحم به اين افراد نگاه نكنند ، بلكه ديدگاه ما نسبت به بي خانمان ها را تغيير دهند. در همان زمان ، ما مددكاران اجتماعي در تاج داشتيم كه اين افراد را در برف پيدا كردند و مشخص نشد كه آنها زنده هستند يا مرده. در همان سيستم هاي شهرداري ، گشت هاي خدمات اجتماعي تهران مركز كار با مددكاران اجتماعي است ، اگرچه سازمان هاي بين المللي ، چه در داخل كشور و چه در ساير كشورها ، فعاليت هايي را در اين زمينه براي تسهيل دسترسي آنها به برخي خدمات انجام مي دهند. به اميد روزي كه تعداد افراد بي خانمان كمتر شود ، اما اگر ما افراد بي خانمان داشتيم ، بي خانماني پايان زندگي آنها محسوب نمي شد و مسئوليت ما در قبال اين افراد ، سرپناه و غذا موقت در اختيار ما قرار مي گرفت تا ما شاهد شهادت نباشيم. افراد بي خانمان در جامعه ما

* رئيس انجمن مددكاران اجتماعي ايران
* چاپ شده در روزنامه آرمان ملي. 1127 يكشنبه ، 18 اكتبر 1400