«كوير» منطقه‌اي با ۲۰۵ گونه گياهي

به گزارش مجله روز ، پارك ملي و منطقه حفاظت شده كوير در سال 1975 به عنوان ذخيره گاه زيست كره به دبيركل يونسكو ارائه شد و در مجامع بين المللي ثبت شد و در حال حاضر داراي يك برنامه جامع و دقيق مديريت است. ذخيره گاه زيست كره كوير ، كه بيشتر آنها در شهر گرمسار ، استان سمنان ، و قسمتهاي كوچكي در استانهاي تهران ، قم و اصفهان ، از شمال به زمين هاي كشاورزي جنوب ورامين و گرمسار و كوه گوگرد ، از غرب تا واقع شده است. دشت هاي كوير و از جنوب با مرداب ها و دشت هاي سيلاب صحرا و از شرق با درياچه نمك و دشت هاي سيلاب از شمال هم مرز است.

طبق اطلاعات سازمان حفاظت از محيط زيست ، در سطح ملي ، اين ذخيرهگاه به دو طبقه پارك ملي و منطقه حفاظت شده مركزي كوير تقسيم شده است كه تحت حفاظت سازمان محيط زيست است. از سال 1343 ، و پارك ملي آن. مساحت 442،212 هكتار و منطقه مركزي شامل ذخيره گاه زيست كره است.

ذخيره گاه بيوسفر مركزي كوير مجموعه اي از زيستگاه هاي كويري است كه بين درياچه نمك و دشت كوير واقع شده است. اين منطقه در مناطق پست داراي آب و هواي خشك و سرد و در ارتفاعات داراي آب و هواي نيمه خشك سرد است و از اوايل دسامبر تا اواخر مارس و ساير ماه هاي سال خشك معمولاً مرطوب است.

ميانگين بارندگي در اين منطقه حدود 130 ميلي متر است. ذخيره گاه كوير مركزي با تپه ها و كوه هاي كم ارتفاع نسبتاً مسطح است. بلندترين قله در پارك ملي سياه كوه 1865 متر ارتفاع است كه در وسط پارك ملي و شرق درياچه نمك واقع شده است و كمترين نقطه آن در ساحل دشت كوير و خروجي رودخانه ورگي در ارتفاع است. 740 متر

اين منطقه شامل دشتهاي وسيع و ارتفاعات بيشماري است كه از نظر تقسيم زيستگاههاي حيات وحش ايران زيستگاههاي كويري ، استپي و كوهستاني را شامل مي شود. دامنه ها و دشت هاي منطقه محل زندگي پستانداران ارزنده اي مانند يوزپلنگ پلنگ آسيايي ، جابير ، روباه شني و گربه شني است. در گذشته گونه هاي گورخر ايراني نيز در اين منطقه زندگي مي كردند. تالاب بند عليخان كه ميزبان پرندگان مهاجر است. وقت مهاجرت است.

ذخيره گاه بيوسفر صحرا علاوه بر اينكه تنها زيستگاه وزغ كوير در ايران است ، گله ، گوسفند ، بز و بز است. در اين منطقه 31 گونه پستاندار ، 131 گونه پرنده ، 3 گونه خزنده و يك گونه دوزيستان شناسايي شده است.

همچنين در اين منطقه 205 گونه گياهي شناسايي شده است كه شامل 27 گونه درخت و درختچه ، 145 گونه علف ، 15 گونه گندم و 26 گونه درختچه است كه داراي 44 چشمه دائمي ، 9 چاه با امكانات پمپ هوا ، رودخانه است. و 6 كانال.

پرندگان مهم در اين منطقه شامل هوبرت ، كبك ، سوسك ، تيهو ، بلبل ، كبوتر وحشي ، جغد و انواع پرندگان شكاري و پرندگان مهاجر هستند. به دليل آب و هواي خشك و بياباني ، اين منطقه شامل جوامع گياهان كويري ، نيمه بياباني و گياهان نمكي بياباني است كه در برخي مناطق داراي شكل استپي نيز هستند. پوشش گياهي منطقه شامل درمنه ، شير سفالي ، تالوس ، گرگ تيغ ، خنجك ، اشنان ، قيچي ، اسفنجس ، زالزالك ، پرنده ، جارو ، خار شتر ، علف نمك و اسبانبيل و اطراف چشمه ها ، انواع چمن ، عصا ، مريم گلي ، زردچوبه ، جاگان و دهليز مشاهده مي شود.

پارك ملي صحراي مركزي در منطقه اي كويري واقع شده و داراي بهار ، تابستان ، پاييز و زمستان نسبتاً معتدلي است. اين منطقه شامل كوه ها ، ارتفاعات ، دشت هاي وسيع ، اراضي كويري آبرفتي ، صخره اي ، ماسه اي و شور است و حداكثر ارتفاع آن كوه سياه با ارتفاع 2000 متر و حداقل آن در دشت ها 800 متر از سطح دريا است.

* نكات برجسته براي حضور در پارك ملي كوير مركزي:

– رعايت حداكثر سرعت 30 كيلومتر (در شب) و 50 كيلومتر (در طول روز) و هيچ وسيله نقليه اي كه از جاده هاي پارك خارج شود وجود ندارد و در خطوط اتومبيل داخل پارك نيز توقف بي مورد وجود ندارد.

– از روشن كردن آتش در پارك خودداري كرده و موجب صدمه به پوشش گياهي و حيوانات نشويد و در مسيرهاي تعيين شده پياده روي كنيد.

– فاصله مناسب جانوران را رعايت كرده و در صورت صدمه به زيستگاه و حيات وحش منطقه ، عوامل پارك را مطلع سازيد.

– ممنوعيت كنار گذاشتن گونه هاي گياهي ، جانوري و فسيلي و شاخص هاي تاريخ طبيعي و اجزاي تشكيل دهنده آن در پارك.

– ممنوعيت هرگونه شستشو در منابع طبيعي آب پارك (چشمه ها و فواره ها و غيره).

– مديريت پسماند حاصل از گردشگري طبيعي و خروج آن از داخل پارك.

– رعايت آداب اخلاقي و اسلامي و قوانين و مقررات زيست محيطي در پارك.

انتهاي پيام